Παγιδευμένος ο άνθρωπος στο όριο της ζωής
όπου τίποτε και όλα μετρούν,
ζει τη βοή του σφοδρού ανέμου,
όσο και της ερήμου την απόλυτη σιωπή,
δίχως ελπίδα καμιά!…
Αδυσώπητη η μονοδιάστατη ροή
της άλογης έκβασης των πραγμάτων
καταβροχθίζει τις λιγοστές χαρές της ζωής,
καταπώς ο πύραυλος τις διαστημικές αποστάσεις.
Θλιβερή ακτινογραφία της ετοιμοθάνατης
εποχής μας η κατάσταση,
όταν οι δόσεις της αυθαιρεσίας αυξάνονται ραγδαία
και βάναυσα στραγγαλίζονται τ’ ανθρώπινα δικαιώματα.
Γη κι ουρανό όταν κινεί ο άνθρωπος
μόνο και μόνο το άστρο του για να λάμψει,
επί πτωμάτων εκ συστήματος όταν πατά,
ψηλά στην κορυφή της πυραμίδας για ν’ ανέβει!…
Σαν σκοτώνει τη ζωή με τα ίδια του τα βρόμικα χέρια,
την ευτυχία του σαν κτίζει ασύνετα
στις αντιλαϊκές της εξουσίας τάσεις,
στων πολιτών την απληστία κι ασυδοσία κι αναρχία,
κατάφωρα περιφρονώντας τις δημοκρατικές αρχές,
στην πιο ελεύθερη ανελεύθερη ζωή,
στην πλήρη εξάρτηση της δικαιοσύνης απ’ την κρατούσα τάξη
και στο βαθύ σκοτάδι της πιο φωταγωγημένης ανισότητας.
Σαθρά τα θεμέλια στη άμμο κι ας είναι από γρανίτη!…
Ο άνθρωπος δε θέλει μόνο γνώση και δύναμη,
χρειάζεται κι ένα γνώμονα στα λόγια και τις πράξεις του,
του πνεύματος και της ψυχής την καλλιέργεια χρειάζεται
και τη βαθιά του πίστη στο Θεό!