Κρεμασμένη η ειρήνη στα πυρακτωμένα κρόσσια ενός μετεωρίτη,
κινδυνεύει να γκρεμοτσακιστεί στην άβυσσο του ολέθρου.
Η παγερή απειλή του θανάτου απλώνεται παντού.
Και αρχιτέκτονας της καταστροφής ο απερίσκεφτος άνθρωπος!
Ελάτε να φτιάξουμε ένα κύκλο που ν’ αγκαλιάζει τη Γη,
να πιαστούμε σε χορό όλου του κόσμου οι άνθρωποι,
κάθε χώρας και κάθε φυλής, κάθε θρησκείας και κάθε χρώματος!…
Ελάτε να πλέξουμε στεφάνι με πολύχρωμα λουλούδια.
Πλάι στα “κάτασπρα κρινάκια” και “σκουρόχρωμες τουλίπες”
και “κίτρινα χρυσάνθεμα” και “κόκκινα γαρίφαλα”!…
Ελάτε να τραγουδήσουμε το τραγούδι της ειρήνης,
να καρφώσουμε κατάστηθα τη θανάσιμη του πολέμου απειλή,
να ντύσουμε και νου και πνεύμα και ψυχή μ’ αδερφοσύνη!…
Ελάτε να μιλήσουμε τη γλώσσα της Αγάπης,
να κτίσουμε έναν κόσμο δίχως σύνορα,
έναν πλανήτη – παράδεισο, που ν’ ανήκει σε όλους!…
Ελάτε να δέσουμε τον ήλιο στα μεσούρανα,
να ζεστάνουμε στις βελούδινες φούχτες μας “ τ’ άσπρο περιστέρι”,
να στεγνώσουμε το τελευταίο μας δάκρυ με τη φλόγα της καρδιάς!…
Πιασμένοι χέρι-χέρι όλης της Γης οι άνθρωποι
για έναν ξάστερο, ανέφελο, γαλανό ουρανό,
για έναν ήλιο ζεστό, που να βγαίνει για όλους!…
Σ’ αγαπώ, συνάνθρωπέ μου, όποιος κι αν είσαι.
Δώσ’ μου το μαύρο χέρι σου να το σφίξω αδερφικά,
με το μάτι της αγάπης θα μου φανεί κάτασπρο!…
Ευχόμαστε να ξεφύγει το περιστέρι απ’ τον αδίστακτο φονιά.
Να πετάξει ελεύθερα στους καθάριους αιθέρες του ορίζοντα,
στις ανοιχτές παλάμες του ολοφώτεινου ήλιου,
μακριά από τα αιματοβαμμένα νύχια του φιλοπόλεμου ανθρώπου!…
Το ευχόμαστε όλης της Γης οι εραστές της ειρήνης!
Μιχάλης Γ. Κώτης
Είναι το ποίημα με το οποίο ο ποιητής πήρε μέρος στους 33ους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης και η Επιτροπή το αξιολόγησε “Πρώτο” με διαφορά βαθμών από το Δεύτερο, που όμως εκ των υστέρων ολότελα άδικα και αδικαιολόγητα το ακύρωσε, για ανύπαρκτους διαδικαστικούς λόγους, χάνοντας το Πρώτο Βραβείο και το βαρύτιμο Μετάλλιο!