Είναι ένας ύμνος, ένα τραγούδι, μια μελωδία για την πανέμορφη τούτη γωνιά του ελληνικού γαλάζιου Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα. Ένας ζωγραφικός πίνακας στον οποίο παρουσιάζονται με τα πιο έντονα και τα πιο γλυκά χρώματα και με αρμονία και χάρη τα πιο όμορφα νησιά, στην πιο όμορφη θάλασσα του κόσμου, το πιο δροσερό πελαγίσιο αγέρι, ο πιο γαλανός ουρανός, η πιο όμορφη φύση, οι πιο αγνοί άνθρωποι. Νησιά με άπειρες ομορφιές και πάμπολλες αντιθέσεις, με παραλίες γραφικές κι αμμουδερές, κι όρμους δακτυλιδόσχημους και πλούσιους, γαλαζοπράσινους βυθούς, προκλητικό, ερωτικό στον επισκέπτη κάλεσμα.
Αγέρωχα, πολύπαθα νησιά, διαμάντια του πελάγου, φωνές γλάρων, βουνοκορφές της αρχέγονης Αιγηίδας, νησιά που στο πέρασμα των αιώνων εκθρέψανε τον πιο σημαντικό πολιτισμό, τον “Αιγαίον”, και γράψανε λαμπρές σελίδες Ιστορίας…
Ποίηση – Αθήνα 2004